Sessizlikte Kayboluş

Bir zamanlar çok fazla kalabalık olmayan bir şehirde,
Kuşların uçtuğu, çocukların koşuştuğu, ağaçların dans ettiği, özgürlüğün koktuğu şehrin simgesi meydanda birkaç tane köpek belirmiş, şehir sakinleri gündelik yaşamlarının zorluğuna kapıldıkları için bunu normal bir durum olarak görmüşler. Bu köpekler sayıları az olduğu için sadece havlamakla yetinirlermiş, meydandan geçen insanlar, köpeklerin sayısı az olduğu için bu havlamaya aldırış etmeden geçip giderlermiş. Şehir yöneticilerin nasılsa o köpekleri toplayacağını düşünüp sorun etmeden hayatlarına devam ederlermiş, gün geçtikçe bu sayı 5, derken 10 ve daha sonra sayıları iyice artmış. Köpekler dile gelip '' Bu insanların burada ne işi var, artık bunlara saldıralım ve korkup buradan geçemesinler. '' demiş. Şehirde yaşayanlar artık oradan geçemez olmuşlar, ki bununla birlikte orayı artık kullanmamaya başlamışlar ve hatta şehirli her zaman olduğu gibi bu sorununda yöneticiler tarafından yapılmasını istemişler, akabinde şehir yöneticileri o meydanı, köpeklerle birlikte yok edip yerine yeni binalar yapmışlar. Şehrin o güzel, eski görüntüsü yerine zengin iş adamlarının sahip olduğu büyük bir iş merkezi yerini almış. Çok kısa zamanda büyük bir değişiklik, yılların o güzel şehir meydanı bir anda menfaat uğruna iş merkezi olmuş. Aradan yıllar geçmiş ve şehir yöneticileri değişmiş ve şehrinin havasını, suyunu seven yeni yöneticiler gelmiş. Şehrin meydanını simgeleyen iş merkezinde usulsüzlükler çıkmaya başlamış, çoğu izni sadece kağıt üzerinde alındığı için kısım kısım yerlerinde yıkımlar başlamış. Yeni yöneticilerin araştırmaları sonucunda o köpekleri, eski şehrin meydanına bırakan kişilerin eski yönetimdekilerin olduğu ortaya çıkmış.

Not ;
Bugün ses çıkarmadığımız
ve karşı gelmediğimiz her şey daha da büyüyerek yeniden karşımıza çıkar...


Özcan Yetgin