Özgürlük

Zamanın birinde,
Ufak bir nahiyede kendi kendini yöneten 30 ailelik bir halk varmış. Bu halkın idaresinde bir tane nahiye müdürü, halkı belirli aralıklarla toplar, sorunlarını dinler ve hep beraber düşünüp çözüm üretirler ve onu uygulamaya alırlarmış. Kendi nahiyeleri dışında diğer nahiyelere de yardım ederlermiş. Nahiyelerinde istikrar ve adalet yıllarca sürüp devam etmiş. Bir gün nahiyeden çıbanın biri çıkıp; '' Her şeyi sadece nahiye müdürü yapsın, bizler de sadece kendi ailelerimize ve hayatlarımıza bakalım. '' diye bir fikir ortaya atmış. İlk başları halk buna kızsa da, keyfiyeti sevenler bu fikre sahip çıkmışlar. Sonrasında tüm idareyi nahiye müdürüne vermişler, Müdürün ilk işi yönetimi değiştirmek olmuş, artık halkı toplamıyor, dinlemiyor ve her şeyi kendine ve kendine yakın olanların menfaati doğrultusunda yapıyormuş. Bunu gören halk yaptığına pişman olmuş ve eski hallerine dönmek istemiş. Karşılarında kendi güçlendirdikleri nahiye müdürü artık onları dinlemiyor ve karşı çıktıklarında ürünlerini satın almıyor ve sattırmıyormuş. Halk eski günlerini özlemiş ve büyük bir pişmanlık içinde yıllarca yaşamaya devam etmişler, ta ki halkın tamamı toplanıp yeniden birleşene kadar...


Not ; İnsanlar keyfiyetleri ve rahatları uğruna
özgürlüklerini kaybederler...


Özcan Yetgin