SONBAHAR
Sonbahardı,ağaçlar kalmıştı
çırılçıplak.
Tatmışlardı o sessizliğin ve
soğuğun tadını.
Sanki dermanları
kesilmişti,aniden,fersizce
Kıpırdamıyorlardı,sallanmıyorlardı
aheste aheste
Kurşun renkli bulutlar ağlıyordu
Sabahtan akşamlara kadar sessizce
Bilen yoktu,dertleri kederleri
neydi?
Bilen yoktu,onları ağlatan kimdi?
Gecede bambaşka bir karanlık
vardı
Zifiri karanlıklardan daha da
karaydı
İliklerine kadar ıslanmış sessiz
gecede
Beni ağlatan,beni titreten bir
şey vardı.
Uzayan sonbahar gecesi bitmiyordu
Yaşandıkça sanki daha fazlasını
istiyordu
Arsızlığın bu kadarını yaşayan
karanlık gece
Bacalardan kıvrılan ılık dumanla
ısınıyordu.
Kanı çekilmişti sanki sokakların
Lâmbaları bile fersizce yanıyordu
Kimsesizliği yaşayan garip
yolların
Bilmem kahrını kimler çekiyordu.
Şükrü ŞİMŞEK-2000
Kastamonu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder